НВО секторот: Тројански коњ на капитализмот

Има добра причина зошто ние анархистите би посветиле подетално внимание на НВО секторот, дотолку повеќе што во јавноста овој „трет сталеж“ се перцепира позитивно и се посматра како алатка за демократизација на општеството, и уште полошо, како алтернатива на борбата против централизираната власт, опресијата, сиромаштијата и сите колективни општествени несреќи на народот. За анархистите, ова е само уште една од големите лаги на капитализмот, кои служат да ја одржуваат илузијата на избор и илузијата на слобода. Тоа што е точно за изборите – дека ако навистина можеа да променат нешто, ќе беа забранети – е точно и за НВО секторот, за кој, иако е не само толериран, туку и охрабруван од сите влади во сите држави, се верува дека е поле за битка против неправдите, антипод на власта и начин народот да се вклучи во политички промени. Наспроти општото верување, неговата вистинска функција е јасна: да створи илузија на борба за промени; да биде медиум меѓу народот и власта, со тоа пасивизирајќи ги масите; гневот на масите да го канализира во легално, мирно, контролирано, институционално и за власта целосно безопасно незадоволство; да створи добра слика на корпорациите кои го финансираат како грижливи и филантропски компании, така поттикнувајќи конзумеризам и зголемувајќи ги нивните профити.

Сите факти говорат во прилог на ова гледиште: најголем дел од корпорациите во светот имаат свои фондации за финансирање на невладиниот сектор, и секоја влада во светот одделува средства за финансирање на НВО активности. Ни најнаивниот во очи на фактите не може да мисли дека тоа е така затоа што алчните корпорации му мислат добро на човештвото или затоа што владите се грижат за своите поданици. „Монсанто“ кој го уништува органското производство за профит, донира пари во развој на земјоделие; „Тојота“, која го произведува еден од најголемите загадувачи на воздухот – автомобилот, финансира НВОа за заштита на животната средина; Бил и Мелинда Гејтс, чија корпорација, како и сите останати, се богати на крвта и потта на милионите работници во Азија кои споро умираат работејќи и до 14 часа дневно за 3 долара дневница, донира пари за сузбивање на сиромаштијата. Сепак, некако успеваме да ја промашиме очигледната иронија и уште поочигледниот факт дека според капиталистичката логика во која се колнат корпорациите и „демократските“ власти, тој што финансира, очекува и добивка од влогот. А тоа што е добивка за нашите владетели – општествените паразити, може да е само губиток за остатокот од населението.

Што е НВО секторот, каква е неговата структура, кои се неговите цели, кој го финансира, кои се резултатите од неговото постоење, зошто не е никаква закана и зошто не е никаква алтернива на ефикасната борба за слобода, подетално е објаснето во следниов текст. Иако во поимот НВО сектор влегуваат невладините организации од секаков тип, во овој текст ќе се прави разлика меѓу политичките НВОа кои имаат за цел да влијаат на општествено-економскиот поредок (како што се оние што се занимаваат со образование, сиромаштија, претприемништво, права на маргинализирани групи, европеизација, културолошко прилагодување, граѓански права, работнички права, разни тинк-тенк групи за лобирање во парламент, за дејствување врз закони, за „социјална правда“ итн.) и преостанатите НВОа кои немаат за цел да влијаат на општествениот поредок и се занимаваат со некој тесен сегмент од животот, главно во областа на здравството и развојот на децата (како што се разни невладини организации за заштита од ХИВ/сида, посебни граѓански здруженија за промовирање на опасности од разни болести, како рак на дојка, аутизам кај деца, за луѓе со посебни потреби итн.). Текстот кој следува ќе се фокусира на првата група невладини организации, која е и најрелевантна за статус-квото во општеството и најбројна, најфинансирана, најмоќна, највлијателна и најопасна по социјалната борба, иако некои од општите забелешки важат и за втората група. 

ЛИНК ДО ТЕКСТОТ.